عبدالله خپل ملګرى زيارت ګُل له ملاقات د پاره لاړ شى، او ورته د دوايانو د دوکاندار په حقله شکايت کوى چې هغه داسې وائى لکه چې هغۀ ته د هر څۀ پته وى. ملګرے دا وئيل غواړى چې مونږ ټول د نورو خلقو په مسلو کښې خپلې مشورې ورکول خوښوو. مونږ داسې ظاهروو چې په ظاهر څومره ښۀ او هوښيار يو خو دا نۀ څرګندوو چې زړونه مو څنګه دى. ملګرے وائى چې هغه د مسيح په ښۀ لار باندې تلل خوښوى.
