دوه ښځې د خپلو خاوندانو د مرګ غم، صدمې او د افسوس اظهار کوى. د جماعت خلقو، ملګرو او کورنۍ د هغوئ په روحانى او عملى توګه مرسته وکړه. په صحيفو کښې خُدائ پاک د يو خاوند يا د ملګرى او د آرام ورکونکى په توګه ښودلے شوې دے څوک چې زمونږ تکليف ښۀ کوى او غمونه اوچتوى.
