عبدالله او زيارت ګُل خبرې کوى چې مونږ ټول په يو بل تنقيد کوو او دا تنقيد لکه د هغه بيمارۍ په شان دے، چې په ټول کلى کښې خواره شوې وى او د ټولو سترګې ئې ناروغه کړې وى، خو هغوئ دا بيمارى نۀ ګڼى بلکه سوچ کوى چې ټول خلق همداسې دى. هغوئ ته مسله نۀ ښکارېده. يشعياه نبى سره د خدائ پاک رويا وه، او هغۀ ته دا احساس وشو چې خدائ پاک څومره مقدس وو او هغه پخپله څومره ګناه ګار وو.
