دوئيشتم زبور د مسيح د مرګ په حقله د تکليفونو نه د تېرېدو ډېر ښۀ وضاحت کوى. هغه به په نا اُميدئ کښې فرياد کوى؛ سپکاوے کوونکى به ملنډې وهى، هغۀ له به د څښلو دپاره سرکا ورکوى، په لاسونو پښو کښې به سُورے کوى، د هغۀ جامې به تقسيمې کړى او د هغۀ په چوغه به پچه واچوى.